Terug

Lange windstilte. Ik had veel te vertellen, maar weinig inspiratie. Maar nu is het weer zover: ik behoud me – enkele dagen voor mijn terugkeer – het recht voor om te zagen.

Mijn verblijf deze keer was geen onverdeeld succes. Academisch heb ik een en ander kunnen doen, maar zeker niet wat ik gehoopt had. Lesgeven viel me zwaar. En op persoonlijk vlak heb ik het ook moeilijker gehad dan normaal. Ergens halverwege was er zelfs een momentje dat ik terug wou naar Belgie.

En nu wordt het toch, zoals vanouds, weer moeilijk om weg te gaan.

What’s the deal?

Het nieuwe is er af. Ik ben, althans in gedachten, een echte resident geweest in Nairobi en niet meer een toerist die lang bleef plakken. Ik moest mijn draai vinden. En dat heeft lang geduurd.

Ik zit tussen twee vuren. Noch Antwerpen, noch Nairobi volstaan als woonplaats. Maar er is een groot verschil. Er zijn veel Belgische dingen en personen die ik mis als ik hier ben. Maar ik mis Belgie niet. En als ik in Belgie ben, zijn er eigenlijk weinig concrete dingen die ik mis in Kenia. Maar ik mis Kenia wel.

En eindelijk kan ik mijn onrust definieren. Eindelijk… Die onrust zal er altijd zijn. Ik kan ze niet oplossen, maar ik weet nu wel waar ze vandaan komt. En dat is voorlopig voldoende.